Reflektori postavljeni na zidove a uključe se u prvi sumrak možemo naći danas na svakom koraku.
Rasvjeta koja se danas koristi opremljena je sa senzorima koji se daju podešavati na 2 osnovna načina.
Podešavanje intenziteta paljenja u odnosu mrak - svjetlo, te duljina trajanja impulsa.
Prvo podešavanje se vrši okretnim potenciometrom kojim se regulaira trenutak paljenja.
O čemu se radi.
Taj potenciometar spojen je sa promjenjivim otpornikom a on je serijski spojen sa foto otpornikom u tiojelu senzorske kutije.
Kad je dnevno svjetlo, fotootpornik pruža veliki otpor pa nema napona na elektronskom elementu.
Padanjem mraka, otpor u fotoelementu pada te se puni kondenzator i uključuje se elemenat (obično optocupler).
Tada se na svitak releja dovodi napon koji ga uključuje, a drugim kontaktom relej spaja mrežu sa sijalicom te ona zasvijetli.
Regulacijom se zapravo smanjuje otpor od nultog (zatvara se otporni krug) do najvećeg.
Duljinom trajanja se podešava vrijeme trajanja osvjetljenja, obično od 30 sec do 30 min.
Mnogi ljudi smatraju da se senzor uključuje na pokret što je potpuno netočno.
Senzor reagira na mimalnu promjenu temperature u djelokrugu senzora (obično do 15 m)
Zato se može desiti da vam se neće upaliti ako ste u automobilu.
Na drugoj strani najmanja životinjica (mačka, jež i druge noćne životinje )uključuju senzor.
Zato je potrebno duljinu osvjetljenja podesiti tako dugo koliko vam treba .
Npr za prolaz od kuće do garaže treba vam max 30 sekundi.
Snaga žarulje u reflektoru je obično 150 W.