U eri digitalnih fotografija, možda je deplasirano govoriti uipće o starom postupku razvijanja fotografija. Ipak ima i onih koji do danas nisu napustili izradu fotografija za svoju dušu.
Digitalni fotoaparati, kamere, digitalizirana obrada slika, danas je normalna pojava. Postoje ipak ljudi koji se nisu odrekli dobrih starih laica filmova, razvijača fiksira i sve te opreme u laboratoriju za izradu slika.
Dobar kućni laboratorij trabao bi sadržavati slijedeću opremu i pribor:
- Posude za razvijanje filmova od plastike ili nehrđajućeg čelika. Film se umeće u poseban spiralni držač koji sprječava dodir dva sloja filma u posudi.
Kad se fil uluži u posudu, može se raditi na danjem svjetlu. Te posude mogu biti kapaciteta od 1 čak do 10 filmova koji se istovremeno mogu razvijati.
- Razvijači su kemikalije koji omogućuju razvijanje filmova samo kao jednokratna mješavina ili za više puta.
- Fiksiri su kemikalije koje razvijen film fiksiraju i stvaraju kvalitetan negativ.
- Ispirači su posude u kojima se običnom vodom ispire ostatak kemikalija od razvijanja i fiksiranja.
Postupak razvijanja filma
Film izvađen iz kamere se stavlja u posudu za razvijanje te se ovisno o vrsti razvijača i osjetljivosti filma drži u posudi. Temperatura razvijača mora se kretati od 20 - 25 stupnjeva. Za vrijeme razvijanja film se mehanizmom mora pokretati kako bi tekućina došla do svih površina na filmu.
Razvijanje filma traje oko 5 - 8 minuta, ovisno o sjetljivosti filma i temperature kupke.
Isti postupak je i sa fiksiranjem dakle fiksir ugrijati na 20 stupnjeva i film pokretati.
Kad je film fiksiran, izvaditi ga i oprati pod tekućom vodom. Zatim se film suši ili na zraku ili u specijalnim sušilicama.